De baker het gien skuld

Wekker, ochtendhumeur, koppie, krantje. En vervolgens de gevreesde klamme hand om het hart. Mijn grote grijze vriend Cleem Zandbergen is overleden, 87 jaar oud. Inmiddels de 50 gepasseerd ben ik de laatste die dat stokoud zal noemen maar “de baker het gien skuld”.

Ik kan en wil hier niet zomaar aan voorbij gaan. Want Cleem was er zo een die je pad kruist en vervolgens blijft kruisen tot zich een soort vriendschappelijkheid ontwikkelt waar ik nu, ondanks de schrik, met een mooi en goed gevoel op terugkijk.

Cleem en ik gaan al terug tot minstens 1999. Als onderdeel van de Hoornse Woensdagmarkten organiseerden we oldtimerdagen. 50 Auto’s op een rijtje, dat vonden we toen al heel wat. Cleem, Horinees en trotse eigenaar van een automobiel met bloemenvaasjes aan de binnenkant, kwam op de dag zelf nog aanwaaien en wilde graag meedoen. Ik, 29 jaar oud, net vier jaar werkzaam “in de evenementen” zei hardvochtig: “sorry, vol is vol”. Cleem nam daar geen genoegen mee en zei: “nou, dan zet ik hem toch op het Kerkplein neer, zie mij maar eens weg te krijgen!”

De oldtimerdagen kwamen jaarlijks terug en Cleem was er altijd bij. Hij bedacht de ritten die voorafgaand gemaakt werden en gaf me tips en advies over de organisatie. Hij was het die vroeg of het niet mogelijk was om deze shows voortaan heel groot op een koopzondag te organiseren. En zo geschiedde. Samen met Cees van der Maat hielp hij mee met de organisatie. Dat was naast heel gezellig ook heel waardevol.

Volgens mijn Edwin kon hij een Amerikaanse filmster van een zekere leeftijd zijn, die uitstraling en looks had hij zeker. Auto’s waren zijn grote passie, Edwin hing aan zijn lippen en Cleem liet hem zelfs in zijn Fordje rijden.

Helaas begon een jaar of wat geleden het gekwakkel met lopen en heeft hij zijn geliefde Ford met pijn in zijn hart omgeruild voor een instapvriendelijke Canta.

Al sinds de opening vormt Hemels Eten en Drinken aan het Nieuwland, bij wijze van spreken, mijn kantoordependance. Ik spreek daar altijd af om zaken door te nemen en tijdens evenementen is het de uitvalsbasis voor de ontvangst van kooplieden, artiesten en andere deelnemers aan evenementen. Cleem en zijn vrouw Heiny waren daar altijd te vinden. Het was routine, een half uurtje te vroeg voor je afspraak verschijnen om even bij te keuvelen met de club.

Cleem met zijn lieve lach, een omhelsje en een keuveltje en de dag kon niet meer stuk.

Ja, het leven is eindig, maar sommige mensen zouden van mij 150 mogen worden.

Eenzaam op het Kerkplein in 1999
Als deelnemer aan het defilé op de foto met onze “Marilyn Monroe” Deborah in 2018

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *